top of page

USŁUGI

Wyniki X-Ray

MASAŻ LECZNICZY

​

Działanie miejscowe polega na mechanicznym przepływie krwi w naczyniach krwionośnych oraz chłonki w naczyniach chłonnych. Z kolei działanie ogólne polega na pobudzeniu układu nerwowego, który za pomocą odruchów i czynności koordynacyjnych kory mózgowej jest w stanie wpłynąć na wszystkie narządy i układy organizmu.

Ponadto, masaż leczniczy wpływa na poszczególne układy.

 

Wpływ masażu na skórę

  • usuwanie obumarłych komórek naskórka;

  • poprawa czynności wydalniczych gruczołów łojowych i potowych;

  • przyspieszanie obiegu krwi i chłonki w naczyniach skórnych;

  • poprawa odżywiania skóry.

 

Wpływ masażu na tkankę mięśniową

  • poprawa odżywienia i dotlenienia mięśni;

  • przyspieszenie wydalania produktów przemiany materii;

  • pobudzanie włókien mięśniowych do skurczu i podnoszenie ich napięcia, bądź rozluźnienie mięśni (w zależności od techniki i siły nacisku).

 

Wpływ masażu na stawy i więzadła

  • zwiększanie elastyczności i wytrzymałości więzadeł;

  • poprawa ukrwienia stawów;

  • poprawa ruchomości stawów.

 

Wpływ masażu na układ krwionośny i układ limfatyczny

  • wzmożenie zasilania organów w tlen i substancje odżywcze;

  • zwiększanie szybkości usuwania z organizmu produktów rozpadu, likwidacja objawów zastoinowych, wchłanianie obrzęków;

  • ułatwianie odpływu krwi żylnej;

  • zmniejszanie oporu w tętnicach, a w efekcie ułatwienie pracy serca;

  • rozszerzanie naczyń krwionośnych i wzrastanie szybkości obiegu krwi.

 

Wpływ masażu na układ nerwowy

W zależności od tego, jak energicznie wykonywany jest masaż, może on wpływać pobudzająco lub uspokajająco na układ nerwowy. Głaskanie, delikatne rozcieranie i słaba wibracja działają uspokajająco, natomiast ugniatanie, oklepywanie i silna wibracja pobudzają.

TERAPIA MANUALNA 

Terapia manualna jest działem leczenia diagnostycznego i terapeutycznego. Pozwala rozpoznawać zaburzenia układu ruchu oraz poddawać terapii zdiagnozowane, odwracalne zmiany funkcjonalne.  Podstawowe to wywiad z pacjentem, badanie fizykalne oraz testy diagnostyczne. Czasem wymagane są dodatkowe badania, jak np. zdjęcie rentgenowskie czy rezonans magnetyczny. Do najistotniejszych zadań terapii manualnej należą pomoc w odzyskaniu swobody zakresu ruchu w stawie i redukcja dolegliwości. 

Zablokowanie stawu to najpowszechniej spotykany problem w obszarze dysfunkcji narządu ruchu. Taki stan jest odwracalny i dotyczy zazwyczaj kilku kierunków ruchu. Medycyna manualna to wykonywanie przez terapeutę zróżnicowanych technik i metod zabiegowych w postaci pchnięć, mobilizacji i manipulacji w ściśle określonych kierunkach z odpowiednią siłą i prędkością, stosując właściwe ułożenie ciała. Warto zaznaczyć, że zabiegi manualne cechuje wysoka skuteczność.

Wskazania: 

  • bóle mięśni,

  • migreny i zawroty głowy,

  • wady postawy ciała,

  • rwa kulszowa,

  • dyskopatia,

  • ból karku,

  • zablokowania czynnościowe stawów,

  • bóle w wyniku urazu,

  • zmiany przeciążeniowe kręgosłupa,

  • napięciowe bóle tułowia i głowy.

​​

Techniki ​

Jedną z najbardziej rozpowszechnionych jest terapia manualna Levita. Wykorzystywana jest ona do leczenia dolegliwości kręgosłupa oraz stawów obwodowych (kolano, bark). Stosuje się nieskomplikowane techniki chiropraktyczne, jak trakcja, w dalszej kolejności mobilizacje oraz manipulacje. Koncepcja podkreśla konieczność traktowania organizmu jako całość, uwzględniania zarówno fizycznych, jak i psychicznych możliwych przyczyn powstawania bólu. 

​

Koncepcja Maitland podkreśla duże znaczenie wywiadu z pacjentem przebiegającym według ściśle określonego schematu. Terapeuta manualny koncentruje się na największym problemie bólowym, z jakim zgłosił się pacjent. Koncepcja Maitland dedykowana jest osobom z rwą kulszową, dyskopatią, a także innymi dolegliwościami kręgosłupa oraz stawów obwodowych.


Metoda dr Ackermanna określana jest jako łagodna chiropraktyka i osteopatia strukturalna. Pozwala na szybką, precyzyjną diagnostykę oraz równie szczegółowe postępowanie. Określana jako skuteczna w bólach głowy, kręgosłupa szyjnego, stawów obwodowych, a także dolegliwościach związanych z narządami wewnętrznymi. 

​

Ortopedyczna terapia manualna wg Cyriaxa została stworzona przez lekarza, który skomponował oddzielny system diagnostyczno–terapeutyczny. Skierowana jest do osób z dysfunkcjami narządu ruchu.  Manipulacje krótkodźwigniowe (HVLA) wykorzystywane są w osteopatii, chiropraktyce i medycynie manualnej. Cechuje je duża prędkość i niska amplituda, a także delikatne i precyzyjne działanie. To wszystko razem sprawia, że manipulacja kończy się zazwyczaj słyszalnym kliknięciem. W rezultacie uzyskujemy redukcję napięcia i tym samym zmniejszenie bólu w danej okolicy. 

​

Koncepcja holistyczna FOI  (Funkcjonalna osteopatia i Integracja)  jest terapią całego ciała.  

W koncepcji FOI kręgosłup zajmuje centralne miejsce. Każdy problem dotyczący stawów obwodowych, znajduje swoją przyczynę w kręgosłupie. Jednocześnie każde zaburzenie w obrębie kręgosłupa, ma wpływ na stawy obwodowe. Dlatego niezbędne jest prowadzenie równoległej terapii zmian funkcjonalnych w obrębie stawów obwodowych, na przykład w przypadku występowania bólów kręgosłupa. Koncepcja ta posiada wiele zalet w porównaniu do innych stosowanych metod.

​

Terapia Manualna Holistyczna dr. Andrzeja Rakowskiego to dynamiczny system leczenia zaburzeń czynności narządu ruchu.

Jest to nowoczesny, holistyczny i medyczny system leczenia dysfunkcji narządu ruchu, w których następstwie pojawiają się różne dolegliwości, najczęściej w postaci bólu. Najczęściej źródłem bólu jest stres, dlatego terapia zajmuję się również eliminacją jego skutków.

​

Przeciwwskazania: 

  • przepuklina jądra miażdżystego (sekwestr),

  • twardy opór w końcowym zakresie ruchu,

  • osteoporoza,

  • stany zapalne,

  • hipomobilność,

  • uszkodzenie struktur w przebiegu urazu,

  • zmiany w strukturze tętnic kręgowych.

ELEMENTY OSTEOPATII

Osteopatia zajmuje się diagnostyką oraz leczeniem zaburzeń układu ruchu, narządów wewnętrznych oraz układu współczulnego. Jakie są wskazania do osteopatii? Jakie techniki stosuje osteopata?

Holistyczne podejście osteopatów polega na tym, że organizm człowieka jest traktowany jako całość – chodzi tutaj o analizowanie zarówno sfery fizycznej, jak i psychicznej, tak u dzieci, jak i u dorosłych. Zdrowie jest bowiem, jak twierdzą osteopaci, wynikiem niezachwianej równowagi oraz dobrostanu ciała i umysłu. Integracja na wielu różnych poziomach funkcjonowania organizmu ludzkiego pozwala na eliminację zaburzeń, dolegliwości oraz różnorakich dysfunkcji.

W tym celu medycyna osteopatyczna wykorzystuje szereg technik zazębiających się z terapią manualną, czy terapią cranialną, a podstawowym narzędziem pracy są ręce terapeuty. Szerokie spektrum zastosowania sprawia, że osteopatia może być wykorzystywana w każdym wieku, zarówno u osób starszych, jak i w przypadku dysfunkcji typowo dziecięcych.

​

Osteopatia – techniki wykorzystywane w osteopatii

​

Osteopatię uważa się za rodzaj medycyny niekonwencjonalnej. Wśród sztandarowych założeń osteopatii podaje się holistyczne podejście do człowieka, możliwość samoregulacji, integralność struktury i funkcji oraz istotność cyrkulacji płynów. Wykorzystując te zasady, terapeuta przystępuje do procesu diagnostycznego. Jego składowymi są: anamneza, czyli wywiad, badanie neurologiczne, ortopedyczne oraz typowo osteopatyczne. W przypadku wątpliwości, niejednoznacznych wyników czy konieczności dokładniejszego różnicowania może zaistnieć konieczność badań obrazowych oraz laboratoryjnych.

W procesie leczenia stosowane są różnorodne techniki. Można tutaj wymienić chociażby manipulacje powięzi – trójwymiarowej przestrzennej struktury otaczającej narządy, mięśnie, naczynia, utworzonej z tkanki łącznej.

TRENING FUNKCJONALNY

Trening funkcjonalny to rodzaj intensywnych ćwiczeń, których celem jest wszechstronne wzmocnienie mięśni bez rozbudowywania masy mięśniowej. Polega na imitowaniu ruchów, które wykonujemy na co dzień przy zwykłych czynnościach, ale w szybszym tempie i z wieloma powtórzeniami. Na czym polega trening funkcjonalny? 

​

Trening funkcjonalny, w odróżnieniu od tradycyjnych ćwiczeń na siłowni, skupia się na naśladowaniu ruchów wykonywanych przez nas w życiu codziennym. Dzięki temu poszczególne grupy mięśniowe współdziałają ze sobą, a my zwiększamy przy okazji naszą koordynację i gibkość. Trening funkcjonalny składa się z ćwiczeń podobnych do porannego wstawania z łóżka, sięgania po coś, np. wyciągania ręki po mikser stojący na najwyższej półce w kuchni, podnoszenia i unoszenia przedmiotów, wskakiwania na schody – czyli najczęściej wykonywanych przez nas ruchów w ciągu dnia.

​

Podczas treningu funkcjonalnego ważne jest dbanie o różnorodność ruchów. Pomagają w tym dodatkowe przyrządy dostępne w większości fitness-clubów. Są to między innymi: sztangielki, piłki lekarskie, taśmy, gumy, worki bułgarskie, stepy, płotki, drabinki koordynacyjne i inne. Ciekawym sprzętem często wykorzystywanym podczas treningu funkcjonalnego jest tzw. BOSU. Przyrząd służy przede wszystkim do ćwiczenia koordynacji, a konieczność stałego balansowania wzmacnia mięśnie głębokie.

FALA UDERZENIOWA

Fala uderzeniowa to fala akustyczna, definiowana jako fala gwałtownego wzrostu ciśnienia, wycelowana w obszary będące przyczyną bólu przewlekłego. Terapia falą uderzeniową przyczynia się do przyspieszenia procesu zdrowienia poprzez pobudzenie cyrkulacji krwi oraz stymulację metabolizmu. Co więcej, fala uderzeniowa wpływa na rozpuszczenie zwapniałych fibroblastów, zwiększenie produkcji kolagenu, a także zmniejszenie napięci mięśni.

​

Jakie korzyści płyną jeszcze z wykonywania zabiegu falą uderzeniową?

  • Krótki czas terapii (niewielka ilość zabiegów);

  • przywrócenie sprawności ruchowej;

  • brak efektów ubocznych;

  • wpływ przeciwbólowy;

  • wzrost i regeneracja naczyń krwionośnych.

 

Wskazania: 

  • przewlekłe entezopatie

  • bóle pięty (zapalenie powięzi podeszwowej stopy)

  • ostroga piętowa

  • schorzenia ścięgna Achillesa

  • zapalenie kaletki ścięgna Achillesa

  • bóle ścięgien rzepki (kolano skoczka)

  • kolano biegacza

  • zespół mięśnia piszczelowego przedniego

  • bóle w okolicy bioder

  •  zapalenie przyczepów mięśni

  • zespół/bóle odcinka lędźwiowego kręgosłupa

  •  (zwapnienia i zapalenia ścięgien, kaletek)zespól bolesnego barku

  • łokieć tenisisty, łokieć golfisty (zapalenie nadkłykcia

  • zapalenie i przeciążenie ścięgien przedramienia, dłoni, nadgarstka

  • punkty spustowe (trigger points)

  • stany pourazowe

FIZYKOTERAPIA

W fizykoterapii wykorzystuje się takie zjawiska fizyczne jak światło, elektoterapia, ultradźwięki. Oddziałuje się za ich pomocą na ludzki organizm, który reaguje na te bodźce w określony sposób, na przykład przyspieszając procesy regeneracji. Fizykoterapia stymuluje układ odpornościowy i pobudza organizm do walki z różnymi stanami chorobowymi, na przykład obrzękami, stanami zapalnymi o różnym podłożu (przede wszystkim za pomocą fizykoterapii leczy się jednak stany zapalne spowodowane zmianami zwyrodnieniowymi w kręgosłupie) i wysiękami po urazach. Fizykoterapia pobudza procesy odnowy tkanek i gojenia, dlatego często wykorzystywana jest jako leczenie pomocnicze w różnorakich urazach, w tym po urazach związanych z uprawianiem sportu.

Rodzaje fizykoterapii

Podczas fizykoterapii wykorzystuje się następujące zjawiska fizyczne:

Promieniowanie laserowe

  • Fizykoterapia przy użyciu promieniowania laserowego zlecana jest pacjentom przede wszystkim w celu łagodzenia dolegliwości bólowych spowodowanych urazami (złamania, skręcenia, stłuczenia tkanki łącznej i urazy torebek stawowych). Naświetlanie laserem dobrze wpływa również na łagodzenie bólów reumatoidalnych, bólu związanego z patologicznymi zmianami w kręgosłupie, przy przeciążeniu stawów oraz do leczenia nerwobóli. Laser wykazuje także działanie przeciwzapalne i stymulujące proces tworzenia się nowych tkanek, dlatego wykorzystuje się go w przypadkach trudno gojących się ran oraz długo niezrastających się kości.

​

Pole magnetyczne

  • Fizykoterapia przy użyciu zjawiska pola magnetycznego ma efekt terapeutyczny w przypadku dolegliwości bólowych i stanów zapalnych rozmaitego pochodzenia. Pole magnetyczne jest stosowane na przykład w terapii zapalenia narządów jamy brzusznej, w dolegliwościach związanych ze zmianami reumatoidalnymi oraz po urazach. Fizykoterapii z zastosowaniem pola magnetycznego pobudza pracę układu odpornościowego, łagodzi ból i stany zapalne oraz poprawia przepływ krwi, stymulując procesy tworzenia się nowych komórek i tkanek.

​

Elektroterapia

  • W fizykoterapii wykorzystywane jest również zjawisko prądu elektrycznego. Zabiegi fizykoterapii z zastosowaniem prądu (zmiennego lub stałego) zalecane są do łagodzenia bólu, w dolegliwościach reumatycznych, przy urazach kończyn i w terapii stanów zapalnych skóry. Fizykoterapię prądem stosuje się również w celu leczenia stanów zwyrodnieniowych kości i stawów. Fizykoterapia prądem może polegać na galwanizacji, czyli pobudzaniu danego obszaru ciała do pracy za pomocą prądu o zmiennym natężeniu lub jonoferazie, czyli wprowadzaniu do chorego lub uszkodzonego miejsca lekarstwa za pomocą prądu o stałym natężeniu. Jonoferaza stosowana jest do zmiękczania blizn i leczenia stanów zapalnych. Fizykoterapię prądem stosuje się również jako elektrostymulację mięśni, na przykład przy zanikach i niedowładach mięśniowych oraz w celu poprawy ukrwienia danej partii ciała.

​

Ultradźwięki

  • Tego rodzaju fizykoterapia działa przeciwzapalne i przeciwbólowe. Stosuje się ją w stanach zapalnych mięśni i stawów oraz do łagodzenia dolegliwości spowodowanych chorobami zwyrodnieniowymi i reumatycznymi.

​​

Terapia zimnem (krioterapia)

  • W tego rodzaju fizykoterapii wykorzystuje się niską temperaturę . Niska temperatura powoduje skurcz naczyń krwionośnych oraz spowolnienie przepływu krwi. Fizykoterapię z użyciem niskich temperatur stosuje się najczęściej w celu łagodzenia bólu, przy urazach i chorobach zwyrodnieniowych oraz jako element profilaktyki osteoporozy. Zabieg polega na schładzaniu zmienionego chorobowo miejsca za pomocą ciekłego azotu lub dwutlenku węgla.

bottom of page